Labordeta, motxila beteta

Silvio Rodriguez kantautoreari entzun nion behin politikagintza aspergarria zela, gaur egun politikaren alorrean nekez gertatzen zela aparteko zerbait, alegia. Egunerokotasunak arrazoia ematen dio. Baina Jose Antonio Labordetak, ???bibotedun aitona marmartiak???, lortzen zuen han-hemenka, informatiboetako titularretan berak esandako zerbait berezia agertzea. Aragoiko Chunta alderdiaren ordezkari moduan bi legegintzaldi egin zituen Espainiako Kongresuan diputatu. Labordetak lortu zuena eserleku xumea zen, bozka gutxien izanda lortutako eserlekua zelako. Txikia zen arren ez zen batere kikiltzen agintean izaten diren politikari harroputzen aurrean.

Espainiako telebista publikoan aurkeztu zuen saio baten ondorioz, Labordeta, ???motxiladun bibotedun aitona marmartia??? bilakatu zen. Motxila hark asko lotu ninduen berarekin. Nik ere motxila ateratzen nuen egunero, erdi hutsik bazen ere. Durangoko ???motxiladun bizikletazale gazte bizartsua??? nintzela gogorarazten zidaten lagunek. Liburutegira, erosketak egitera, trago batzuk edatera, edonora, motxilarekin. ???Tto, Labordeta, ezin dozu motxilie etxien itxi ala????.

Baliteke Labordeta ere Kongresura egunero motxilarekin iristea. Motxilan sartzen zituen Aragoiko herriaren premiak eta proposamenak. Motxilarengatik omen ala Aragoiko interesak defendatzeagatik omen, baina Alderdi Popularreko diputatuei barregarria iruditzen zitzaien motxilaren kontua, eta adarra jotzen zioten hitza hartzen zuenean. Aitona marmartia ez zen kikiltzen zen horietakoa, eta pikutara bidali zituen behin baino gehiagotan. ???A la mierda??? antologiko eta sinbolikoa oraindik gogoan dugu (http://www.youtube.com/watch?v=RGB71U4E1Rk&feature=related). Beste askok egin ez duguna egitera ausartu zen. Harroputz ipurdi bero horiei non egon beharko luketen argi eta garbi esan zien, edonork ulertzeko moduan.

Herritik politikagintzara

Labordetak bazuen zerbait berezia politikari izateko. Politikagintzan dagoen askok ez bezala, Labordetak,  maila pertsonalean behintzat, ezer gutxi zuelako irabazteko politikagintzarekin. Motxilan zeramatzan aldarrikapenak eta xumeen interesak defendatzeko egiten omen zuen eta hori nahikoa zen agintariak ernegatzeko. Herritarren begien aurrean musturtuta agertzen zen, haserre. Musturraldi horiek ospetsu egin eta RNE asteburuko magazinetan saio berezi eta bitxi baten protagonista bilakatu zen. Zendu baino asteburu bat lehenagokoa zintzilik dago interneten: http://www.ivoox.com/homenaje-especial-a-jose-antonio-labordeta-no-es-audios-mp3_rf_370069_1.html. 

Behin bota zuen esaldi batek bere izaera  deskribatzen duela uste dut: ???Si Dios pregunta por mí, decidle que no he nacido???. Lotsagabea, ironikoa, berezia; gaztelerazko ???viejo socarrón??? hitzak ederto egokitzen zaizkio. Trajedun neoliberalak poltsikoak beteta joaten dira; Labordetak motxila bete du eta joan da; eta motxilan trajedun poltsikoetan baino gauza ederragoak sartzen direla uste dut.

Julen Orbegozo kazetaria da