Politikagintza, politikariak

Durangaldeko herrietako EAJren 14 hautagaiak aurkeztu ziren ostiralean. Hurrengo egunean, webgune honek hautagaien berri eman zuen, eta zutabea idazten ari naizen momentuan, irakurleek, 15 iritzi eman dituzte gaiaren inguruan. Marka garrantzitsua. Aldekoak, kontrakoak, neutroak; denak parte-hartzaileak.

Webgune honek parte-hartzeari ateak irekitzen dizkio, edonork eman baitezake iritzia albistearen azpian. Joan zen astean, gai politikoak jorratzen zituzten albisteak izan ziren, hain zuzen, komentario gehien jaso zituzten albisteak: EAJren aurkezpena, Durangoko Udaleko aurrekontuen bozketan izandako tira-bira, Aralarren hautagaitzaren aurkezpena…

Bestela, politikarekin edo politikariekin zerikusirik ez duten albisteak ere izaten dira durangon.com-en, baina salbuespenak kenduta, ez dute hainbesterainoko eztabaidarik pizten. Horrek hausnarketarako bidea eman dit: politikagintzak duen ospe-galtzea nabarmena izan bada ere, herritar askorentzat interesgarria izaten jarraitzen du.

Baliteke politikaren arazoa uste baino orokorragoa izatea. Ziurrenik, zuk, irakurle, izango dituzu politikagintza gustuko ez izateko hamaika arrazoi. Nik, beste hiru gako azpimarratuko nituzke, politikagintzaren krisiaren oinarrian kokatuko nituzkeenak eta norabide aldaketaren ardatzean kokatuko nituzkeenak:

Politikaren funtsezko helburua ahaztuz doa. Harrigarria dirudien arren, gure bizimodua edo bizi-kalitatea hobetzeko parte-hartzen da politikan, interes partikularrak oinarri hartuz, interes horiek kolektiboki pentsatuz. Horretarako bozka ematen zaio alderdi jakin bati, gure interesak defendatuko dituela uste dugun alderdiari, alegia.

Ideologia ahulduz doa. Bukatu dira utopikoen garai erromantikoak. Idealismoak ahuldu dira, edo, behintzat, eraldatu egin dira. Trantsizio garaian gaude, ezker-eskuinaren dialektika gero eta urrunago ikusten dugu. Gizartea are eta gehiago despolitizatuko da baldin eta politikarien diskurtsoa ez bada eguneratzen. Sozialistak progresistak dira orain, eta eskuinekoak edo liberalak zentrokoak. Ez hori bakarrik, gizartearen baitan ematen diren konfrontazioak gero eta gutxiago emango dira ezker-eskuin ardatzaren inguruan. Diskurtsoa eguneratu behar da.

Parte-hartzeko bideak zaharkitu dira. Alderdi politikoen zimendua gero eta ahulagoa da. Jende gutxik gura du alderdi bateko kide egin. Gaur egun, alderdikide izatea ideologia batekin ezkontzearekin parekatzen da. Disidentzia ideologikoa, dibergentzia, bikoteari adarrak jartzearen parekide da, kritikarako arrazoi.  Konpromisoarekin arazoak dituen gizarte honetan, politikagintzan parte hartzeko, herritarrari, orain hamarkada batzuk eskatzen zitzaion konpromiso bera eskatzen ari zaio.

???Politikagintza eta politikariak ustelduta daude???. Horixe entzun dut hamaika aldiz. Ustelduta badaude guk usteltzea utzi diegulako izango da. Alegia, politika parte-hartzean oinarritzen da, eta parte-hartzea guztiei ireki behar zaio. Erantzukizuna ez da aldebakarrekoa: herritarrek, alde batetik, nahia adierazi behar dute; eta politikariek / politikagintzak, bestetik, bideak eman behar dizkio.

Julen Orbegozo kazetaria da